وطن! یعنی همین جا! یعنی وبلاگ!

در این روزهای شلوغ اینستاگرام و واتساپ و بله و اینا و کوفت و درد! اینجا چه بِکر و زیبا و پر آرامش باقی مانده ...

اینکه دکترم را رفتم و داروهارا گرفتم و دفترچه را هم، رفتند در حاشیه

اگر بخواهم بگویم تنها کار مثبت امروزم ، این بوده که به یاد حرف مولایم کارم را نگذاشتم برای فردا و انجامش دادم، به قدری حس خوب و دور از تباهی دارم که آن کار فقط مرتب کردن کمد لباس هایم بوده، از حس خوبش هیچ برایم کم نمی شود!

رنج ذات زندگیست

بعد از مدت ها ننوشتن انگار دست آدم خشک میشود!مغزش خشک تر ...

فقط خواستم بگویم ، هر مرحله را که میگذرانی و به ذوق مرحله ی بعد، پله هارا دوتا یکی میکنی،

سخت تر می شود! دردناک تر!

اما

خدایا شکر ...

آقای امام رضا !

آقای امام رضا

جوری دلتنگتان شدیم

که یک تکه از فرش های حرمتان را با هول و ذوق و شوق خریده ایم

چسبانده ایم به دیوار

نگاهش که میکنیم 

چشم ها را میبندیم

دلمان را غلت میدهیم روی فرش های گوهرشاد

آخر انگار این تکه فرش برای آنجاست

رنگ و نقشش گوهرشادیست

مثلا فرش های صحن انقلابتان لاکی و قرمز است

مثلا برای صحن جمهوری هم کرمی هست و هم قرمز و هم سبز آبی

آقای امام رضا! میفهمم که شما این ها را از من بهتر میدانید

اما دلی که تنگ است این چیز ها حالیش نمیشود

فقط نق و نوق میکند و بهانه ی غلت زدن میگیرد 

آقای امام رضا

ما دلمان تنگ شده

ما دلمان خیلی تنگ شده ...

.

#امام_رئوفم

یه شب مهتاب ماه میاد تو خواب

تک درخت بید

شاد و پر امید ...