وقتی فکر میکنم که آرزو دارم نویسنده بشوم یک حس مسخرگی گوشه ی ذهنم جفتک میندازد ، من حوصله ی این جفنگ بازی ها و جفتک پراکنی های توی ذوق زننده ی ذهنم را ندارم ، دلم نویسنده شدن میخواهد هرچقدر هم که بی استعداد و افتضاح نویس باشم ... میخواهم یک روز که همان نویسنده ی بزرگ رویاهایم شدم از زندگی خودم و روزمرگی هایم بنویسم ... بنویسم که من یک زن خانه دار جذاب هستم که برای بچه هایم مادری میکنم و برای شوهرم همسری ... برای خودم هم نویسندگی ! آن روزی که نویسنده ی بزرگی شدم مینویسم چقدر زندگیم برایم باارزش است و خانواده ام را هیچ وقت فدای به اینجا رسیدنم نکردم ... خودم را هم ...
اگر این جفتک اندازی های بیخود گوشه ی مغزم ساکت شود ...
