فکر کردم ... فکر هم این بار آرامم نکرد!!!

گاهی باید به آدم ها فرصت داد ... همه حداقل برای یک بار هم که شده ارزش فکر کردن را دارند ... لازم نیست شخصیت خاصی برایت باشند ... همین که وجودشان را در ذهنت زیر ذره بین ببری کافیست ... باید یاد بگیرم که جبهه نگیرم! در مقابل فکر کردن به آدم هایی که می آیند و میروند ... کسانی که خواه نا خواه از زندگیم عبور میکنند و فرصت میخواهند نباید جبهه بگیرم ... آسمان و زمین برایم به هم نرسد ... امروز توی اتوبوس فهمیدم که توانایی فرصت دادن دارم ... اینکه از ایستگاه اول تا ایستگاه آخر به یک نفر در ذهنم فرصت دادم برایم امیدوار کننده است ... راستی من باید از اتوبوس ممنون باشم :) تازه باهم آشنا شدیم ... امیدواریم را مدیونش هستم...فرصت دادن به معنی تمام شدن نیست ... من برای خودم این کار را کردم ... کاملا خودخواهم ... کاملا ...