در یک جریان نامتناهی از رفت و برگشت به گذشته ها و آدم ها و اتفاقاتش
با حال و آدم ها و اتفاقاتش
بین هجومی از
سردرگمی ها
خواستن ها
و ایده آل پروری ها از منِ ده سال آینده ی خود
عمیقا گیر افتاده ام !
لذا تقاضا دارم
یکی دکمه ی استپ ذهن مرا با لگد خاموش کند ...