همه بر سر زبانند و تو در میان جانی ، بیست !!

بیست سالگی از آن سالگی های پر بو و پر خاطره و قشنگ و دلربا و ناناز و دوست داشتنیست! انقدر که دلم برایش غنج میرود و ضعف میکند و تصدقش میروم و نالان و حیرانش میشوم ... به نظرم از هجده سالگی هیجان انگیز تر است و حتی تر از بیست و هشت سالگی شاید ! ( به نظر من کسانی که بیست و هشتمین سال زندگیشان را سپری میکنند از دسته ی جذاب ترین های روزگارند!) 

بگذارید من به قربان صدقه هایم برای بیست جان ادامه دهم ... زودرنج است و دلمشغول و نازک نارنجی ... هنوز نیامده باید هوایش را از دور داشته باشم تا وقتی که به همین نزدیکی ها برسد ...

چند قدم بیشتر به آمدنش نمانده ...

#حوالی دلم

#قدم قدم

حصار انزوا !

از وقتی که یادم می آید دور و برم به اندازه ی کافی و بعضی وقت ها بیشتر از اندازه ی کافی شلوغ بوده ... پر از دوست و آشنا و فامیل - خانواده اما جزء شلوغی حساب نمیشوند،آنها را نباید با غیر، جمع کنیم - داشتم میگفتم که همیشه اجتماعی بودم و از هرچه بیشتر داشتن دوست و آشنا  غرق لذت میشدم ، هرجایی که میرفتم با دو نفر آشنا میشدم و گاها حتی کار به شماره تلفن و تبریک این مناسبت آن مناسبت هم میرسید

 تا اینکه درست به اینجا رسیدم ! به این نقطه ... به این جایی که دیدم روحم فرسودگیش را هشدار میدهد  ... کسل و خمود و یک طور های ناجوری بودنش را فریاد میزند ... فهمیدم تعدد آدم ها در کنارم مساویست با تعدد افکار و فرهنگ ها و سلیقه ها ، تعدد نگاه ها و حرف ها ، تفاوت های مذهبی و سیاسی و عاطفی و سلیقگی ... و درست در همین جا ، همین نقطه به این رسیدم که انقدر تفاوت و تعدد در من اصطکاک  بوجود آورده! یک نوع خلاء که هی پر و  خالی میشود ... 

شاید کارم اشتباه باشد اما این دایره وحصاری که دورم کشیده ام  و چند تایی شبیه تر به خودم را در آن دست چین شده جا داده ام و از ما بقی بریده ام را خب، دوست تر دارم !!!